Dlaczego stabilność genomu jest tak bardzo ważna? Jak to się stało, że stosowanie PARPi (inhibitorów PARP) jest obiecującą strategią w terapii przeciwnowotworowej w wielu rodzajach raka?
Zmiany w DNA odgrywają kluczową rolę w transformacji nowotworowej komórek. Od niedawna możemy odczytać całe DNA, włącznie z jego „ciemną materią”, z próbek nowotworów od tysięcy pacjentów. Dostępność takich danych, a także nowe narzędzia analityczne, ukazują niepoznane aspekty biologii raka. Odkrycia te już przynoszą korzyści pacjentom onkologicznym.
Epigenetyka to część genetyki zajmująca się badaniem ekspresji genów, która nie zachodzą poprzez zmiany w DNA. Zapis w DNA nie ulega zmienie. Ekspresja genu może zostać pobudzona lub wstrzymana pośrednio przez czynniki środowiskowe np. narażenie na pewne substancje chemiczne czy promieniowanie słoneczne. Jak to się ma do nowotworów?
Niewiele osób kojarzy mitochondria z procesem nowotworowym, a przecież komórki nowotworowe muszą bardzo mocno wpływać na swoje mitochondria, żeby uzyskać dość energii na ekspansję i regulować procesy apoptozy i biosyntezy. Dopiero niedawno zaczęliśmy dostrzegać rolę mitochondriów w onkogenezie i badać procesy zachodzące w „naszym drugim genomie”. Co na ten temat wiemy dzisiaj?
Na całym świecie standardowym postępowaniem w patomorfologii jest konserwowanie tkanek guza w celu wykonania badań histopatologicznych i genetycznych, w formie tzw. „bloczków parafinowych". Mimo niewątpliwych zalet tego rozwiązania, konserwowanie tkanek stało się hamulcem dla rozwoju genomiki nowotworów i wykonywania precyzyjnych badań.
Nie dziedziczymy samego nowotworu, ale skłonność do jego pojawienia się. Etiologię tych nowotworów wyjaśnia genetyka. Istnieją również pewne nowotwory, które są charakterystyczne dla określonych chorób lub zespołów genetycznych.
Czy można zarazić się nowotworem? Czy nowotwory się dziedziczy? Czy możemy coś zrobić, aby zminimalizować nasze ryzyko zachorowania albo chociaż wykryć niewielką jeszcze zmianę na bardzo wczesnym i zupełnie wyleczalnym etapie?
Wciąż pokutuje przekonanie, że istnieje jakiś jeden „rak”, czyli pojedyncza choroba zwana rakiem, jego charakterystyka i cechy są wspólne dla wszystkich chorych, i że można go spokojnie wyleczyć jakąś jedną ogólnowojskową terapią. Ile w tym prawdy?
Sekwencjonowanie całego genomu, w skrócie WGS, rozpoczęło już nową erę medycyny personalizowanej. Na czym polega ta technologia i dlaczego niebawem będzie standardem w medycynie?
Jednym z powodów, dla których ciężko jest tworzyć nowe "lekarstwa na raka", jest fakt jego heterogenności.
Linie komórkowe to hodowle komórek rosnących bezproblemowo w laboratoriach. Dosłownie rak w próbowce. Mają ogromne zasługi dla rozwoju wielu dziedzin nauk biologiczno-medycznych. Bez linii komórkowych niemożliwe by były badania prowadzące do stworzenia np. szczepionek czy też produkcja i testowanie potencjalnych leków zanim te trafią do pacjenta.